De Ronde van Romandië wordt sinds 1947 georganiseerd in Romandië. Romandië is een deel van Zwitserland waar men Frans spreekt. Daar waar ook de UCI zit gevestigd. Het spreekt voor zich dat de Tour de Romandie zich afspeelt in een bergachtige omgeving. De Ronde van Romandië is de laatste voorbereiding voor de Giro d’Italia. Zij is eigenlijk een miniatuurronde die ook lastig is en alvast de kaf van het koren scheidt voor de grote rondes worden beproefd. Eind april kan men de Zwitserse Alpen beproeven, om een paar dagen later aan de start van de Giro te staan.


In 1947 staat men in Genève voor het eerst aan het begin van de Tour de Romandie. Als eerste etappe moet er een ploegentijdrit gereden worden in de ochtend. Deze wordt gewonnen door Amberg, Diggelmanm, Koblet en Keller. Het middagdeel wordt gewonnen door de Belg Keteleer, die ook het uiteindelijke klassement op zijn naam zal schrijven. Sinds 1953 zitten er veel tijdritten in de toch wel korte ronde. Vanaf 1968 begint men de ronde zelfs met een proloog. Na de afgelopen 2 jaar enkel de proloog als individuele strijd tegen de klok gereden te hebben, mogen de renners dit jaar weer 2 van de 3 dagen vol gaan in een tijdrit. Naast de proloog van 3,4 kilometer in Genève (waar voor het vierde jaar achtereen de proloog gehouden wordt) mag men nu ook een korte tijdrit over 20,4 kilomter als afsluiter rijden in Lausanne.


De Tour de Romandie is dus geen simpel koersje. Je moet over echte wielerkwaliteiten beschikken om hoog in het klassement te eindigen. Deze Ronde geeft ook een goede indicatie voor kanshebbers in de Giro. Als je in de Ronde van Romandië hoog kunt eindigen ben je en echte ronderenner.